Gast Blog: Vakbekwaam worden, vakbekwaam zijn, vakbekwaam blijven!
2017 is weer voorbij en een nieuw jaar opent zijn deuren.
Tussen kerst en oud en nieuw ben ik sinds 13 jaar echt vrij. Geen dienst en lekker thuis genieten in alle rust. Een van mijn laatste dagen op kantoor zag ik dat er in mijn agenda een afspraak stond gepland, een collega ambulanceverpleegkundige wilde mij spreken over zijn accreditatiepunten en hoe dat nu precies zat. Hij was lekker op tijd en ik had die dag verder geen afspraken gepland dus we hadden samen alle tijd om naast zijn vraag over de accreditatie ook weer even bij te praten. Hij werkt al ruim dertig jaar bij de dienst en had inmiddels een behoorlijk rugzakje met ervaring gevuld. Altijd trouw en nog steeds gemotiveerd bezoekt hij alle jaarlijkse regionale bijscholingen en landelijke themadagen. Ik vroeg hem hoe het gaat en wanneer hij denkt te stoppen met werken. “Ja daar vraag je mij wat. Zoals ik er nu over denk wil ik over twee jaar stoppen en gebruik maken van het overgangsrecht waar ik nog recht op heb. Ondanks dat ik het nog erg naar mijn zin heb, zie ik wel steeds meer op tegen al die scholingen en veranderingen binnen de sector. Maar ook de diensten ervaar ik de laatste jaren als zwaar! Ik bereid mij op iedere scholing goed voor en wil niet achter lopen op de jongere collega’s. Ik sta altijd open voor verbetering op mijn functioneren en wil graag van hun kennis gebruik maken. Afgelopen jaar heb ik het landelijk assessment nog afgesloten met een bovengemiddeld resultaat en een compliment van de docent van de academie. Mijn motivatie, gedrevenheid, prestatie en inzet rechtvaardigen mij dit mooie resultaat vertelde de docent mij. En zo wil ik graag mijn mooie ambulance tijd afsluiten. Ik wil niet als een vijfde wiel aan de wagen hangen. Daarom wil ik met je praten”, zei hij. “Als ik in mijn portfolio kijk dan zie ik mijn opgebouwde accreditatiepunten. Maar mijn vraag is of dit voor de komende twee jaar voldoende is of kom ik nog te kort?” Ik opende samen met hem zijn portfolio in het V&VN register en bekeek zijn opgebouwde resultaat. Ruim voldoende constateer ik. “Wanneer je gewoon je normale jaarlijkse bijscholingen volgt, kun je over twee jaar gewoon van je overgangsrecht gebruik maken en stoppen met werken.” Opgelucht komt hij vanuit zijn stoel overeind. “Maak je niet druk,” zei ik hem nog. We praten nog wat over zijn plannen als hij stopt met werken, zijn kinderen die ik nog ken uit de tijd dat ze studeerden en wat hij met de jaarwisseling ging doen. Na een tweede kop koffie gaf hij mij een hand en verlaat hij na ruim anderhalf uur mijn kamer, zijn jas nog over de stoel achter gelaten. Na een half uur komt hij terug, pakt zijn jas en zegt, “nogmaals bedankt en jullie thuis ook fijne jaarwisseling.”
Een zeer rustig gedreven collega opgeleid als A en B verpleegkundige aangevuld met een huisopleiding cardiologie die over twee jaar afscheid neemt van de sector, maar met een positieve leerinstelling en leerhouding waar anderen nog een voorbeeld aan kunnen nemen. Regelmatig zie ik in mijn werkkamer medewerkers die komen praten (lees: klagen) over de vele scholingen die zij moeten volgen naast hun drukke werkzaamheden. Waarop ik o.a. zeg: “bijscholen en trainen is een werkelijk onderdeel van je dagelijkse werkzaamheden en functioneren. Deze scholingen en trainingen vallen gewoon onder diensttijd en je wordt hiervoor ingeroosterd binnen je aanstelling. Maak gebruik van de mogelijkheden die je werkgever je hiervoor beschikbaar stelt.” Deze eerder genoemde collega, heeft naast zijn verpleegkundige opleidingen geen specialisatie gevolgd zoals de huidige collega’s en toch heeft hij altijd bovengemiddeld gefunctioneerd. Houding en attitude zijn ook competenties die je dient te bezitten als een goed zorgprofessional. Uiteraard begrijp ik de opmerkingen van collega’s die ervaren dat er wel veel geschoold en getraind moet worden om alle veranderingen bij te kunnen wonen.
In tegenstelling tot deze bovengenoemde collega hebben de huidige collega’s die binnen de ambulancezorg komen werken veel meer theoretische kennis en veelal ook klinische ervaring. Maar deze kennis en vaardigheden behoor je ook competent te houden en dat is helaas niet alleen mogelijk door je dagelijkse werkzaamheden uit te voeren,. Scholing en training is daar een daadwerkelijk onderdeel van.
“vakbekwaam worden en vakbekwaam zijn, maar vooral vakbekwaam blijven”.
Mijn eerst volgende blog gaat over “de eerste ervaringen als algemeen commandant”.
Ik wens U allen een gezond en educatief 2018, met veel werkplezier.
Posts
Geen opmerkingen