Persoonlijk verhaal: Onze ontmoeting was een hartverwarmende troost

Persoonlijk verhaal: 

Onze ontmoeting was een hartverwarmende troost

Je werd op de spoedeisende hulp opgenomen, je bleek eerder al met die verschrikkelijke ziekte te maken gehad, die al zovelen hebben getroffen.

Helaas ook in onze eigen persoonlijke omgeving is het heel dichtbij gekomen, ook ik (en wij als gezin) hebben de verlammende angst en onzekerheid mee gemaakt van het wachten op het antwoord van die ene vraag

" is het weer terug? "

Jij gaf aan dat je ook zo met deze angst leefde, je was alleen dat en dat trof me, omdat ik weet hoe eenzaam de strijd kan zijn, ook al ben je met veel mensen om je heen, maar hoe eenzaam moet het wel niet zijn als je alleen in een ziekenhuisbed ligt?

Alleen met je gedachten.....

Je zei dat je voor de klas staat, de glinstering in je ogen, zeiden mij dat je dit met heel je hart doet, een ware JUF, je geeft veel aan en om je kinderen in jouw klas

En toch lig je nu moederziel alleen;

Alleen met je gedachten .....

Ik herkende de angst, ik herkende de eenzaamheid, maar ik was niet alleen, maar voelde me soms wel eenzaam

Ik vond niet dat jij alleen en of eenzaam moest zijn, dat verdiende je niet

ik heb je kaartje als een prachtig compliment ervaren 

Jouw kaartje zegt dat ik je heb mogen 'raken' in jouw hart, en het raakt me midden in mijn hart, omdat ik zorg verleen vanuit mijn hart, daarom is de cirkel rond

" Deze ontmoeting tussen twee totale vreemden voor elkaar, die voor beiden  ontroerend was, dat is voor mij de essentie van de zorg "