Persoonlijke blog: De knuffel van een kind

De knuffel van een kind

Ik had vroege dienst op de spoedeisende hulp, onderdeel van mijn shift waren de patiënten van het nachtverblijf.

Er waren vier patiënten die in de loop van de nacht opgenomen werden wegens verschillende redenen, een van de patiënten was een vrouw van ongeveer mijn eigen leeftijd.

Ze had blijkbaar een zelfmoordpoging gedaan, door teveel pillen en drank in te nemen.

Op de spoedeisende hulp zien we dagelijks patiënten die om verschillende redenen, de keuze nemen om uit het leven proberen te stappen, soms in een emotionele en ondoordacht moment, soms heel goed doordacht en gepland.

In deze blog schrijf ik meer over zelfmoord en een zelfmoord poging

Ik las over haar casus en ik weet niet goed waarom, maar deze casus kwam dichterbij, dan andere patiënten die een zelfmoordpoging hebben gedaan.

Mogelijk had het ermee te maken dat zij van dezelfde leeftijd was als ik, mogelijk had ik meer medelijden met haar doordat ik las dat zij een gehandicapt kind had met gedragsstoornissen (van dezelfde leeftijd als mijn eigen zoon, die ook gediagnosticeerd is met een 'stoornis', namelijk ADHD.

Vond ik het extra sneu omdat zij in de steek was gelaten door de vader van haar dochter, vanwege de handicap.

Ik weet het niet.....

Op een gegeven moment kwam de moeder en de dochter haar ophalen, omdat ze naar huis mocht, samen liepen we richting haar moeder en haar dochter, en uit het niets stapt de dochter (dezelfde bouw en lengte als mijn eigen zoon, dezelfde uitdrukking in het gezicht, dezelfde manier van lopen) op mij af en omhelst mij op de meest pure manier...die van een kind, die nog heel dicht bij haar gevoel staat.

Op dat moment had ik erg veel moeite mij tranen binnen te houden, ik werd zo geraakt door de pure onvoorwaardelijke liefde van een kind, dat ik me afvroeg waar dan die handicap was van haar.

Eerder vond ik haar een spiegel voor zovelen van ons, die niet meer de puurheid en spontaniteit van een kind bezitten

Het was een groot contrast met zoveel mensen om mij heen, die alleen willen zien en oordelen over wat ze denken te zien, hetzelfde als haar vader, die heeft en zal nooit kunnen zien, hoe prachtig ze wel niet IS