Protocol en etiquette
lachen is gezond
Een oud nederlands spreekwoord, welke zeker een grote waarheid bevat, zelfs is wetenschappelijk bewezen dat lachen een positieve werking heeft/kan hebben op je gemoedstoestand
Protocol en etiquette
In onze dagelijks leven hebben we diverse omgangsvormen, onbewuste afspraken hoe ons te gedragen welke soms heel duidelijk zijn, maar soms ook heel subtiel
Niemand zal raar staan te kijken als je lacht tijdens een comedy serie op televisie, en het is geheel geaccepteerd als je huilt (of andere vormen van emotie toont) bij een begrafenis (al zie je daar toch weer dat mannen eigenlijk niet geneigd en of gewoon zijn te huilen en of de emotie te tonen).
Emotie in de zorg
Maar hoe gaan we ermee om in de zorg?
Er lijken verschillende zijden van opvattingen te bestaan. Waarbij van het mogen tonen van emotie en het belang van aanraking gaat tot juist het de mening een bepaalde afstandelijkheid te behouden
Mijn mening
" Persoonlijk vind ik dat je met humor bruggen kunt bouwen en muren kunt doorbreken "
Ik zie teveel mensen die zorg te verlenen, vanuit hen hoofd en niet vanuit hen hart
Ik zelf probeer altijd aan te passen aan (de hulpvraag van) het moment
Tijdens een reanimatie heeft het slachtoffer en of zijn/haar naasten niets aan dat ik een arm om de familie sla, maar juist dat ik als professioneel hulpverlener alles op alles zet om hen naaste te kunnen redden.
Aan de andere kant heb ik persoonlijk meerdere malen ervaren, dat nabestaanden het ontzettend kunnen waarderen (hoe raar het ook klinkt) wanneer je persoonlijke aandacht geeft aan hen verdriet.
Dan verschuift de hulpvraag van het slachtoffer naar de nabestaanden, die zijn op een bepaalde vorm ook slachtoffer en hebben hen eigen hulpvraag
een bepaalde mening en of gedachten (vaak door anderen gedicteerd en of opgelegd), waarbij ze zich hieraan conformeren terwijl dit misschien helemaal niet bij hen past
Een oud nederlands spreekwoord, welke zeker een grote waarheid bevat, zelfs is wetenschappelijk bewezen dat lachen een positieve werking heeft/kan hebben op je gemoedstoestand
Protocol en etiquette
In onze dagelijks leven hebben we diverse omgangsvormen, onbewuste afspraken hoe ons te gedragen welke soms heel duidelijk zijn, maar soms ook heel subtiel
Niemand zal raar staan te kijken als je lacht tijdens een comedy serie op televisie, en het is geheel geaccepteerd als je huilt (of andere vormen van emotie toont) bij een begrafenis (al zie je daar toch weer dat mannen eigenlijk niet geneigd en of gewoon zijn te huilen en of de emotie te tonen).
Emotie in de zorg
Maar hoe gaan we ermee om in de zorg?
Er lijken verschillende zijden van opvattingen te bestaan. Waarbij van het mogen tonen van emotie en het belang van aanraking gaat tot juist het de mening een bepaalde afstandelijkheid te behouden
Mijn mening
" Persoonlijk vind ik dat je met humor bruggen kunt bouwen en muren kunt doorbreken "
Ik zie teveel mensen die zorg te verlenen, vanuit hen hoofd en niet vanuit hen hart
Ik zelf probeer altijd aan te passen aan (de hulpvraag van) het moment
Tijdens een reanimatie heeft het slachtoffer en of zijn/haar naasten niets aan dat ik een arm om de familie sla, maar juist dat ik als professioneel hulpverlener alles op alles zet om hen naaste te kunnen redden.
Aan de andere kant heb ik persoonlijk meerdere malen ervaren, dat nabestaanden het ontzettend kunnen waarderen (hoe raar het ook klinkt) wanneer je persoonlijke aandacht geeft aan hen verdriet.
Dan verschuift de hulpvraag van het slachtoffer naar de nabestaanden, die zijn op een bepaalde vorm ook slachtoffer en hebben hen eigen hulpvraag
een bepaalde mening en of gedachten (vaak door anderen gedicteerd en of opgelegd), waarbij ze zich hieraan conformeren terwijl dit misschien helemaal niet bij hen past
Geen opmerkingen