Persoonlijke blog: Don't judge the book by its cover

Don't judge the book by its cover

Beoordeel het boek niet op hoe zij er uit ziet, hetzelfde geldt natuurlijk voor mensen onderling

Jammer genoeg is het nog steeds zo dat een groot vooroordeel gebaseerd is op het uiterlijk, wat spijtig genoeg niet te voorkomen is, aangezien het gebaseerd is op de evolutie van de mens.

Het ‘cognitive miser’ principe

Stereotypen zitten op den duur vastgeroest in onze denkwijze. 

Waarom? Volgens het ‘cognitive miser’ principe is dit omdat we cognitief lui zijn. 

Een stereotype veranderen, kost ons te veel moeite en energie. Alles wat u weet, zou u overboord moeten gooien. Die stereotype-kennis resetten in uw hoofd is te drastisch. Daarom reageren we ook zo defensief wanneer iemand of iets dit stereotype dat wijzelf hebben, tegenspreekt. We zoeken naar nog meer informatie en argumenten om onze mening en stereotypes in stand te houden. De informatie die we vinden die wél bij onze stereotypes passen, onthouden we vervolgens beter. Evolutionair gezien

Meer informatie: De evolutie 

Evolutionair gezien heeft het hebben van vooroordelen dus ook een duidelijke rol om te kunnen overleven.

Maar gezien het feit dat dit minder nodig is, wil het niet zeggen dat we deze vooroordelen niet meer hebben en of gebruiken (onbewust).

Ik heb zelf ook meerdere malen mee gemaakt dat mensen anders tegen mij aankeken en of een ander beeld over mij hebben, dan wie ik werkelijk ben en of hoe ik werkelijk functioneer.

Ooit zei de dochter van een patiënt, zonder enig disrespect bedoeld, dat als ze naar mij keek, ze echt een motor rijder zag een bende.

Gezien mijn forse uiterlijk, mijn kale kop en mijn baardvorming, kan ik deze associatie best voorstellen, alleen jammer genoeg kan dit niet verder van de waarheid zijn (als de vergelijking wordt gemaakt met negatieve motor bende leden).

Want het bijzondere aan de foto boven, is dat dit dus een foto is van een motor bende groep, die zich opwerpen als beschermers van gepeste en of misbruikte kinderen:  

website: http://dutch.bacaworld.org/

een ander prachtig voorbeeld kun je hier vinden

Zelf heb ik twee mooie verhalen die beide kanten laten zien:

Tijdens een hele warm weekend twee jaar geleden werd mij gevraagd of ik als verpleegkundige voor iemand in kon vallen, tijdens een beachvolley toernooi

dit wou ik wel, alleen er was geen reserve kleding, dus in overleg met de leidinggevende had ik overlegd om aan ambulancepolo aan te doen, en een blauwe broek (gelijk als de aanwezige EHBO-ers, welke ook een blauwe broek aanhadden).

Normaal zou ik dit nooit doen, gezien het feit ik geen ambulance professional ben, maar de coördinator vond het geen probleem. 

Het gaf ook wel duidelijkheid dat ik de verpleegkundige zou zijn en de andere collega's de EHBO-ers.

We hadden een rustige dag en op een gegeven moment zijn we een rondje aan het doen over het terrein, omdat het zo ontzettend heet was.

Ineens zie ik een jonge meid (ong. 16 jaar) die net met haar ouders naar de uitgang aan het gaan was, gezien dat ik het idee had dat het niet goed ging, ben ik toch even naar haar toe gegaan.

Ik weet niet goed wat ik zag, maar mijn gevoel zei dat het wel nodig was

Eigenlijk vond de meid het niet echt nodig en toch koste het enige overtuiging om haar mee te krijgen naar de EHBO post.

Een deel van de EHBO post was ingericht om patiënten wat beter in de gaten te houden. We hebben de jonge dame op een stoel gezet en het ging op zich redelijk met haar.

Jammer genoeg was er geen thermometer aanwezig, dus we konden geen temperatuur meten

Maar ook de bloeddruk was niet te meten (dan kan het liggen aan de zeer lage bloeddruk of aan de machine), maar gezien het feit dat de jonge dame steeds weg zakte en uiteindelijk bewusteloos raakt, heb ik vrijwel direct de ambulancedienst gebeld en de collega EHBO-ers gevraagd om Mw. volledig toe te dekken met allerhande natte kledij, handdoeken etc.

Gezien mijn gedachte was dat Mw. een Hyperthermie (zeer hoge lichaamstemperatuur) aan het doormaken was

Tegen de meldkamercentralist heb ik aangegeven dat ik als verpleegkundige werkzaam ben op een evenement, en heb aangegeven wat mijn bevindingen waren, deze zouden aan de ambulancebemanning worden doorgegeven.

De ambulancebemanning kwam binnen en zag mij staan in mijn ambulancepolo en hierdoor leken zij wat geïrriteerd, ik liep naar hen toe om mijzelf voor te stellen en om een overdracht te doen, alleen helaas negeerde ze mij en liepen ze direct naar de jonge dame (die op de grond lag en bedekt met natte handdoeken en kleding).

Het eerste wat de ambulanceverpleegkundige (jonge kerel) deed was de neusbril bij de jonge meid weg halen, terwijl zij niet eens aan de monitor lag en hij dus niet kon weten of zij de zuurstof nodig was (wat zo was) en zonder te vragen waarom ze uberhaupt aan de zuurstof lag

Omdat de jonge meid aan het rillen was, vroeg de ambulanceverpleegkundige of zij het koud had, wat zij beaamde.

Gelijk werden alle natte kleding en handdoeken weg gehaald, met een blik naar zijn chauffeur (jonge meid) wat bij mij overkwam als " wat een overdreven gedoe van die ambulance wannabe " (gezien het feit dat ik een ambulancepolo aan had).

Zonder eerst de temperatuur te meten en of te vragen waarom we dit gedaan hadden.

De gehele periode ben ik bij hen blijven staan, in de verwachting dat ik om feedback en of een overdracht werd gevraagd, of om eventuele vragen te kunnen beantwoorden (wat niet gebeurde).

Vlak erna had de ambulancechauffeur met een lacherig gezicht (die ze beiden hadden en op mij nogal respectloos overkwam), de thermometer gepakt en toen schrokken ze beide, omdat de thermometer aangaf dat de jonge dame op dat moment nog een temperatuur had van 37.8 (wetende dat ze al meer dan 20 minuten heel actief over het gehele lichaam werd gekoeld (en het was een slanke meid).

Die blik in de ogen en de schrik op het gezicht van de verpleegkundige zal ik niet snel vergeten, gezien hij ook wel een idee zou kunnen hebben wat de temperatuur was voor al die koeling.

toen ben ik maar weg gelopen

Een ander mooi voorbeeld is dat ik dienst had op een ander EHBO evenement (motorcross) en waarbij ik onderdeel was van de EHBO-Verpleegkundige team welke verantwoordelijk was voor de race en er een lokaal EHBO team aanwezig was voor het publiek.

De wedstrijd was nog niet begonnen en we zijn met zijn allen aan het praten, op een gegeven moment geeft een van de EHBO leden van het lokale team aan dat mocht ik hulp nodig zijn, ik haar gerust kon vragen.

Ik zei graag (en dat meende ik ook), waarop zij aangaf was (gediplomeerd) Intensive Care verpleegkundige te zijn, ik moest toen even heel hard in mijzelf lachen

Want hoeveel Verpleegkundigen zouden niet gedacht of zelfs gezegd hebben tegen haar dat zij zich wel zouden redden, aangezien zij een verpleegkundige zijn en de ander 'maar' een EHBO-er

Gelukkig was haar hulp niet nodig